Elisabet, can I read
a bit of my book to you?  
Or am I disturbing you?
 Listen to this...


"The anxiety
we carry with us,
                  
"all our broken dreams,
the inexplicable cruelty,
                   
"the fear of death,               
the painful insight
into our earthly condition..."
                
"...have worn out our hope
of a divine salvation.
                  
"The cries
of our faith and doubt
                
"against the darkness
and the silence
                
"are terrible proof                 
of our Ioneliness and fear."
                  
Do you think it"s like that?
I don"t believe that.
                   
To change...
but I"m so lazy.
             
And it makes me feel guilty.


   

الیزابت می تونم قسمتی از  کتابم رو برات بخونم؟ یا دارم مزاحمت می شم؟

به این گوش بده...

"اضطرابی که با خود به دوش می کشیم

همه رویاهای شکسته و بیرحمی که توصیفی برایش نیست

بیم از مرگ و بصیرت دردناک در این زندگی  دنیوی..

امید ما  برای رستگاری الهی را فرسوده ساخته..

بانگ ایمان و تردید ما

در برابر ظلمات و سکوت

گواه وحشت آوری بر تنهایی و ترس ماست"

فکر می کنی اینطوره؟  اعتقاد بهش ندارم..برای تغییر من خیلی تنبلم..

و این به من ا حساس گناه می ده.